Αράκυνθος ή Ζυγός Στον κεντρικό τομέα του νομού υπάρχει μια πολύ μεγάλη ορεινή ενότητα, τα βουνά του Αρακύνθου ή Ζυγού που απλώνουν τα κυματιστά ανάγλυφά τους ανάμεσα στη λίμνη Τριχωνίδα και στον Πατραϊκό κόλπο και δεσπόζουν επάνω στην προσχωσιγενή πεδιάδα του Μεσολογγίου. Πρόκειται για ένα εκτεταμένο συγκρότημα από τον Εύηνο ως κάτω από το Αγγελόκαστρο, όπου σβήνει με ελαφρά επικλινείς πλαγιές, σε απόσταση πέντε περίπου χιλιομέτρων από την αριστερή όχθη του Αχελώου, με μέγιστο ύψος 984μ. Η νότια πλευρά του είναι απότομη και βραχώδης, ενώ η βόρεια είναι κατάφυτη με πλούσια θαμνοτόπια, ελαιόδενδρα και δάσος καστανιάς. Το φυσικό πλαίσιο του Αρακύνθου πλούσιο και πολυποίκιλο. Εδώ η Κλεισούρα, τα «Κύκνεια Τέμπη» των αρχαίων, μνημείο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, με το μοναστήρι της Αγία-Λεούσας που έθρεψε τα παιδικά μας χρόνια, τα όρνια στις απρόσιτες πλαγιές και τα οράματα στους βράχους. Εδώ μοναστήρια, τόποι ιστορίας και πίστης, η Αγία-Αγάθη, ο Άη Συμιός, η Παναγία Κατερινού, ο Άγιος Νικόλαος ο Κρεμαστός. Εδώ η Πλευρώνα και η Καλυδώνα, αρχαίοι μύθοι και θρύλος, η Κυρά Ρήνη και το Γυφτόκαστρο, και απομεινάρια αρχαίων πόλεων, η  Ώλενος, η Ιθώμη.

Έχουμε γράψει και σε άλλο άρθρο ότι στην περιοχή γύρω από την Τριχωνίδα υπάρχουν πολλές ομορφιές, που τις περισσότερες φορές δεν τις γνωρίζουν ή και τις αγνοούν ακόμη και οι κάτοικοι της περιοχής μας. Σε ένα μικρό οδοιπορικό που πραγματοποιήσαμε στα μέσα του φθινοπώρου στον Αράκυνθο είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τοπία απερίγραπτης ομορφιάς. Στο δρόμο που οδηγεί στο Άνω Κεράσοβο μπορέσαμε να θαυμάσουμε από ψηλά το μεγαλύτερο μέρος της Τριχωνίδας καθώς και όλα τα χωριά που βρίσκονται γύρω από αυτήν. Η θέα ήταν υπέροχη. Η λίμνη από ψηλά φαινόταν τελείως ήρεμη, ενώ καταμεσής μόλις που ξεχώριζε ένα καΐκι. Τα χωριά έμοιαζαν με κοπάδια από πρόβατα που βοσκούν στον κάμπο. Απέναντι ακριβώς υψώνεται σαν γίγαντας το άλλο μεγάλο βουνό της περιοχής μας, το Παναιτωλικό, ενώ στο βάθος μόλις που φαίνονταν το Αγρίνιο. Καθώς συνεχίσαμε την πορεία μας αντικρίσαμε το παρθένο δάσος του Αρακύνθου, ένα δάσος πανέμορφο και άγριο. Δίπλα από το δρόμο η πλαγιά είναι απότομη και έχει διαμορφωθεί από τους κατοίκους του Κερασόβου με τη μορφή αναβαθμίδων (πεζούλες). Αυτή είναι η κυρίως αγροτική περιοχή του βουνού. Σε λίγο και χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε μέσα στο καστανόδασος του Κερασόβου. Τριγύρω μας υψώνονταν οι πανέμορφες, ολόισιες καστανιές. Το τοπίο ολοκληρώνονταν με τα πεσμένα φύλλα τους που είχαν πάρει ένα χρώμα κοκκινωπό. Στη συνέχεια και αφού περάσαμε το Κεράσοβο συνεχίσαμε το δρόμο μας προς το χωριό Κλήμα. Στην περιοχή που οι ντόπιοι ονομάζουν Ταυλαμπά, κοντά στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, ακριβώς πάνω από το δρόμο που οδηγεί στο Κλήμα, βρίσκεται ένα μοναδικό, με όλη τη σημασία της λέξης, δάσος με βελανιδιές. Πάνω στα κλαδιά αλλά και στους κορμούς των δέντρων έχει απλωθεί ένα είδος γκριζοπράσινου βρύου που μοιάζει με δίχτυ. Το όλο τοπίο μοιάζει, πράγματι, ονειρικό. Σαν βγαίνει ο ήλιος, η υγρασία που έχουν πάνω τους τα βρύα πέφτει σταγόνα σταγόνα και όλο το δάσος λάμπει.